həvəs

is. <ər.>

1. Bir şeylə məşğul olma, bir iş görmə arzusu: meyil, istək. Oxumaq həvəsi. Uşağın mütaliəyə böyük həvəsi var. Getməyə heç həvəsim yoxdur. – Bir qədər keçəndən sonra musiqiyə olan həvəsim o qədər azaldı ki, başıbəlalı düdüyü bilmərrə gözdən saldı. C. M.. Evi, otağı səliqəyə salmaq, yeni ili bir təmizlik içərisində qarşılamaq ümumi bir həvəs idi. H. S.. Həvəs etmək (göstərmək) – bax həvəslənmək. Lakin həvəs eyləməzdi Leyli; Olmazdı bu ləhvü ləəbə meyli. F.. Teymur nədənsə bu evə gəlməyə daha çox həvəs göstərirdi. H. Seyidbəyli. Həvəs oyanmaq – maraq oyanmaq, arzu oyanmaq. <Oğlanın> zehnində bu adamı öyrənmək, onun sirlərini bilmək üçün böyük bir həvəs oyandı H. N.. Həvəsdən düşmək – bir işi görməyi daha istəməmək, həvəsi, marağı soyumaq, daha həvəsi olmamaq. <Mahmud Sevincə:> . . Mən gündəngünə həvəsdən düşdüm. Z. Xəlil. Həvəsə düşmək (gəlmək) – bax həvəslənmək. . . <Qoşqar> kranın altında gölləndikcə ortasından xırdaca deşik açılıb burulğan kimi burulan suya baxdı və təzədən həvəsə düşüb qurşaqdan yuxarı soyundu. İ. Hüseynov. Həvəsə gətirmək (salmaq) – bax həvəsləndirmək. Çaqqallar pusquda durdu; Həvəsə saldılar qurdu. M. D.. Həvəsi gəlmək (doğmaq) – bax həvəslənmək. Leylək Ələmdar çovğunun, azanın və zənglərin qat-qarış səslərinə qulaq verir, onda bir qarət həvəsi doğurdu. S. R.. <Pərşan:> Bağçamız nəyə desən dəyər, adamın həvəsi gəlir baxsın. M. İ.. Həvəsi soyumaq – bax həvəsdən düşmək. // Keçici, müvəqqəti, keçib-gedən arzu, meyil. O da bir həvəs idi, gəldi, keçdi.

2. Nəşə, zövq. Tərlan xanım böyük yaradıcılıq həvəsi içərisində idi. S. R.. Şeyda bülbül bir həvəsdə; Gözü yolda, könlü səsdə. Aşıq Hüseyn.

3. Həvəslə şəklində zərf – ürəkdən, qəlbdən, can-dildən, məmnuniyyətlə. Bir əməllə, bir arzuyla alışıb onlar; Bir məqsədin yollarına düşdü həvəslə. S. V.. Fərman nəşə və həvəslə öz ekskavatorunda işləyirdi. Ə. S..